Maske Abartılmamalı
3 yıl önce
Doğma büyüme Derinceliyim. Küçük yaşta babamı bir trafik kazasında kaybettik. Annemle birlikte 60 Evler'de oturuyordum. 1998 yılında askere gittim. Askerliğimin bitmesine 45 gün kala 17 Ağustos felaketinde annemi de kaybettim. Hayatta tek başıma kalmıştım. O çaresizlik içersinde ABD Konsolosluğuna başvurdum. Depremdeki kayıplarım nedeniyle anlayışlı davrandılar, vize verdiler. 1999 yılı Aralık ayında ABD'ye ayak bastım...
Yeni Dünya’nın doğusundan batısına pek çok şehrinde işlere girdim. Büyük maddi sıkıntılar çektim. Ama manevi sıkıntılarım çok daha fazlaydı. Yalnız başıma, dilini çok az bildiğim bir ülkedeydim. Tek kelime konuşacak, beni anlayacak kimsem yoktu...
Hayatım boyu süren şansızlıklar zinciri 2002 yılında sona erdi. Florida eyaletinin Tampa şehrinde çok iyi bir iş buldum. Patronum bana güvendi. Ben de çok çalıştım. Artık maddi sıkıntılarım sona ermişti. Aynı şehirde hayatımın aşkını da buldum. Puerto Riko'lu bir ailenin ABD'de doğmuş kızı Isabela ile karşılaştım. 2003 yılında evlendik. Biri erkek, diğeri kız iki yavrumuz var. Isabela'nın ailesi beni bağrına bastı. Annesini, depremde kaybettiğim annem kadar seviyorum. Babası hiç tatmadığım baba şefkatini veriyor. Abileri ile çok yakın arkadaşız... Hep yalnız olan ben artık koskocaman bir aileye sahibim...
İşimde de yükseldim... Borcunun büyük kısmını ödediğim bir evim, güzel bir arabam var... Hep sıkıntılarla boğuştuğum hayatta artık ben de mutluyum...
Bugünlerde tek bir sıkıntım var. O da Kocaelispor... Daha 9 yaşında bir çocukken İsmetpaşa Stadı'nda maç günleri su satardım. O günlerde yeşil-siyah renklere vuruldum. Derince'de olduğum dönemlerde tek bir maç kaçırmazdım. Arada sırada deplasmanlara da giderdim. Çok büyük zaferlerde tribündeydim. Kötü günler de görmüştük. Ama bugün yaşananlar gibi hiç olmamıştı.
Gecen cumartesiyi pazara bağlayan gece burada sabahın 6'sinda kalktım. Internetten Kocaelispor maçını takip ettim. İlk golü attığımızda öylesine bir çığlık attım ki çocuklar uykusundan uyandı. Ama sonuç yine hüsrandı. İnanırmısınız o pazar günü hayatta en sevdiğim şey olan eşimle ve çocuklarımla beraber tatil yapmanın keyfini bile yaşayamadım...
Neler oluyor?
Nasıl oluyor?
Koskoca Kocaelispor nasıl bu kadar rezil olur?
Gazetenizdeki kampanyayı internetten takip etmeye çalışıyorum. Burada içim içimi yiyor. Geçen gün verilen hesap numaralarına 200 Dolar yatırmak istedim fakat internette başaramadım. İşimden ilk fırsat bulduğumda bankaya götürüp yatırmaya çalışacağım.
Benim çocukluğumla, gençliğimle ilgili geride kalan tek varlığım Kocaelispor. Ne olursunuz onu yaşatın...
arkadaşlar bence kızlar kurnaz sen internette tanıştığın insana sana tecavüz edecek kadar yaklaşırsan son böyle olur kimbilir onu daha kaçkişi taciz etmiştir ama ihale ona patlamıştır bence sorun yok hiç şaşırmadım....
İlk yarı başında en büyük hata yapıldı. Eğer biz lisans problemini yaşayacağımızı bilsek ilk yönetimle beraber geçtiğimiz sezon sonundan sözleşmesi sona eren futbolcularla anlaşıp gençleri buraya takviye yaparak yolumuza devam eder ve şuan düşme potasında olmazdık. Fakat hep transferler yapıldı fakat son gün lisanslar çıkmadı. Bu nedenle ilk yarıda büyük sorunlar yaşadık. Kocaelispor'da genç futbolculara birşeyler kazandırdığımızı düşünüyorum. Özellikle Mert hoca, Mustafa Hoca ve Fevzi Hoca benle beraber hep futbolculara eksiklerini öğretmeye çalıştık ve onlarda onurlarıyla mücadele ettiler. İnşallah gelecek yıllarda onları iyi yerlerde görür ve gururlanırız.demişti giderken. Yönetimsel saçmalıklardan hocalar hakkında konuşmaya, yazmaya fırsatımız olmadı ne burada ne sokakta.