İçimizdeki oçler

Hayatımda bir kere kendi takımımın maçını deplasmanda rakip takım taraftarlarıyla beraber izledim. Ankaragücü maçıydı. Ankaraya önceden gidip öğrencilik yıllarında aşındırdığımız sokaklarda gezmek, aşık olduğumuz, sarhoş olduğumuz mekanları gezmeye diyerek. Maç günü bilet almaya gittiğimizde tüm biletler izmit biletixten alınmış dediler. bilet kalmamıştı yani. ne yapsakta girebilsek içeri derken, bizim tribün girişi önünde belki kapılar açılır veya bi bilete iki kişi gireriz diye beklerken polis jopları havada biz önde kaçıp gittik. kendimizi ankaragücü numaralı tribününde bulmuştuk. en son ne zaman bi stadda numaralı tribüne girdim hatrlarmıyorum.! belki bir 23 nisanda veya 19 mayısta. işte hayatımda ilk defa bu şekilde rakiplerle beraber maçı izledim.
hafta sonu izmitte yapılan şerefsizliği yapmadım asla. yaparsamda çok afedersiniz, asın beni taşaklarımdan.
kendi taraftarının yanına 20 lira fazla para verip gidemeyen rizelilerle doluydu maraton tribünü. maç başlamadan önce koşu pistinden yürüyerek gittiler rizespor taraftarlarına ayrılan bölüme. şaka gibi lan..! düşünsenize galatasaray -fener maçı var. 50 kadar fenerli galatasaraylılarla aynı tribüne giriyor. sonra etrafta ne polis var ne görevli. o elli kişi sahaya iniyor, yürüyerek geçip gidiyorlar karşı tribünlere. hatta stadyum içinde cebinden çıkardığı formasını giyiyor bir kaçı. işte aynını yaşadım hafta sonu. madem bu kadar çok seviyorsun memeleketinin takımını be şerefsiz adam. adam gibi girseydin kendine ayrılan kısma. o formayı götüne sokmasaydın keşke.
Hacettepe denen takımın düşmesi tribün açısından iyi oldu diyeceğim ama böyle taraftarları görünce keşke yenseydik şunları.

ayrıca kocaeli de ne kadar yönetici siyasetçi v.s. varsa alayı rizeli çıktı be. maçı satın almak için bütün rizeli belediyecisi, siyasetçisi izmite akın ettiler..
Murat Hacıoğlu eli belinde gezdi bütün maç boyunca, olan benim gırtlağa oldu bende maç boyunca ona küfür ettim. anca bugün normal şekilde konuşabiliyorum ve hatırladıkça yine küfür edebiliyorum..