Kocaelispor 3 Denizlispor 2

şimdi geldim eve.. ne zevkli maç oldu. son dakika golü. hala sırtımda ter var. bi duş almak lazım önce. şampiyon olmuş gibi sevindik.


eklemeye devam:

maç 2de işten 12:30da çıkıyorum. fabrika servisi direk stadyuma gitti. stad ilerisine gideceklerin yol parasını verdi servisçi siz dolmuşla gidin hesabı yaptı.
indim servisten bi atkı aldım işten çıkmışım sivil sivil maça gidiyorum forma yok bari atkı olsun dedim.

karnımız aç tabi maçada az zaman kalmış hemen 'meşhur köfteci adalı' nın tezgaha gittik. cizbudak ve mgaltan oradaydı. köftemizi yedik biletimizi aldık girdik stada.

stad ankaragücü maçındaki gibi yine beni şaşırtmış ve dolmuştu. futbolcuları yine çağırmadık tribüne teker teker. maç öncesi çağırıp "bizler inandık sizde inanın" dedik.

maça maratonun sol tarafında başladık, ilk saniyelerde iyi gibi gözüküyorduk gökay (mgaltan) "maça yine iyi başladık sonumuz hayırlı olsun" dedi. bunu duymuş gibi yapan denizlispor hemen 2 gol fesledi peş peşe. 7. dakikada 2-0 geriye düşmüştük.
Tam 7. dakikada Antalya diye bağırıyorduk ki gol geldi. herkes isyan etti tabi. "yine mi?" diye şaşkın şaşkın birbirimize baktık. sinirle daha çok bağırdık.

2-0 olmasına rağmen takım saldırıyordu. önceki haftalardaki ruhsuz oyun gitmişti. bu bile bir artıydı. hırs, taktiği her zaman yenebiliyordu biz buna inanıyorduk. fazla uzun sürmedi golü bulmamız. taner, top orta sahaya geldiğinde maratona dönüp 'hadi lan daha coşkulu bağırın' dercesine el kol işareti yaptı. bütün tribün gaza geldi daha gür bağırdık. ardından 2. gol geldi. hep öne geçip ardından golleri yiyen takım 2-0ı çevirmişti. herkes şaşkın ve delirmiş gibi seviniyor zıplıyordu.

bizim savunma yine büyük mallıklar yaptı ama bunun sebebi orta sahamız. Kemal aslan yine ayağında top tutamadı. ön libero gibi oynadı ama ön liberoluk yapmadı. anlayamadım.

Semavi ilk yarı çok mücadele etti yine, kendini paraladı. bir sarı kart gördü yanlış hatırlamıyorsam. devre arasında bunun için oyundan alınmış olamalı. yoksa tribündeki herkes Kemal'in çıkmasını umuyordu.

devre arası 2 değişiklik yaptı hocamız. Semavi çıktı Umut Kekilli girdi. Yamulmuyorsam bu sezon 2. kez oyuna giriyordu Umut. Ümit Kayıhan'ın almanya'dan bize kazandırdığı isim, Ümit Kayıhan'ın yeni takımına karşıydı.

Diğer değişiklik Serkan Yanık çıkıp, Serhat Akın'ın girmesiydi. Serkan ve Musa o kanatın ağzına sıçmışlardı zaten iyi oldu. elinde adam olsa Musa'yı da çıkarabilirdi. Musa sağ beke geçip yine yürekleri ağzımıza getirdi.

Denizlili forvetler sırtı dönük, kendilerini iyi yere atabiliyorlar bunu gösterdi ayrıca bu maç. sırtı dönük her top alışlarında hakem faul çaldı. Aynıları fener maçında semih'e çalınmış yine isyan etmiştik.

Savunmada Muhammet Özdin ilk kez kadroya 11de başladı bu sezon ve 10 numara oynadı.

2. yarı gol bi türlü gelmedi. bi tane attık hakem saymadı. yanımızdaki ufaklık "gol değil resmen boru bee" desede hakem hiç sallamadı bile. Serdar Topraktepe girdi oyuna Taner çıktı. Serdar'ın girmesi daha bi gaz oldu takıma. Büyük kaptan yine saldırdı herkese. çok iyi bi pozisyon yakaladı, bunun adı artık şanssızlıktı direkten geri döndü. Toplara vuruyoruz adamlara çarpıyor, bi daha vuruyoruz kaleci. Artık tek kaleye dönmüştü maç. Sağolsun Ümit Kayıhan dev gibi Forvetlerinden birini çıkarıp götü kollmaya çalışınca bizim için daha iyi oldu. öyle olmadı böyle olmadı. hakem 4 dakika uzatma gösterdi. Denizlisporlu oyuncular maçın bitmesi için her türlü çirkefliği yaptılar. topsuz alanda benzetme biraz ağır ama rahmetli puerta gibi kendini yere atan bile oldu. kaleci yatıyor, oyuncular yatıyor. tribünde biz deliriyoruz.

nedense son dakikalara girmiştik ama umudumuzu hala kaybetmemiştik. sonunda Tolga Seyhan gelen topa bi kafa vurdu. o an tribünden aşağıya doğru attım kendimi. Denizlili topçular avel avel birbirilerine bakıyorlardı.

Hadi yatsanıza yine yere!!!...

oldu be sonunda 3 puan aldık. tribüne çağırdık futbolcularla pinarbaşı çektik. serdar sahada 3lü çektirdi stada. budur işte aşk..