Kırkpınar Yağlı Güreşlerinin 649.su bu yıl yapılacak. Biletler meydana çıktı. Durumlar uydurabilirsem gitmeyi çok istiyorum.
Küçükken her bayram köye giderdik, sabah erken kalkılır hatta bir gün önceden giderdik. şehirden 1 saat mesefadeydi. çok uzak değil ama köy olduğu gözümüze sokulurcasına ne bakkal ne kahvehane vardı. babaannemin yaptığı yemekler varken bakkal filan aranmaz tabi. hayatımda yediğim en güzel sarmayı (ki nasıl yapıyorsa hiç sarmadan yapıyordu), en güzel domates çorbasını, en güzel türlüyü yediğimi bilmeden yemişim meğer. en güzelide her yerde meyve ağaçları olması. adeta şehir çocuğu sıfatının hakkını vermek için, çarşıdan pazardan alınan pek tabi doğal olmayan meyveyi sebzeyi bi güzel yerken, köydeki ağaçlarda sebil olanı hiç yemezdim. ancak kuzenlerle heyecan yaratıp başkalarının bahçesinden alıyorsak başkaydı. onun tadı daha mı güzeldi. diğeri elimizin altındaydı zaten o yüzden yüzüne bakmıyorduk.
bayramları bayram yapanda güreşlerdi köyde. Her yıl kurban bayramının son günü güreşler yapılırdı. çevre illerden köylerden pehlivanlar gelir, belediye başkanıydı v.s. olurdu. pehlivanlar peşreve başlar, cazgırlar bağırmaya başlayınca yerimizde duramazdık.
farklı kategorilerde olurdu güreşler. bi bakardık yaşıtımız çocuklar güreşiyor ve bi elense koysa bizi al aşağı edecek gibilerdi. şehir çocuğu olduumuzdan mıdır bilmem babam hiç teklif etmedi bana. mesela futboldu basketboldu hep desteklemişti beni. oysa çok hoş beğendim hep arkadaşlar arasında boğuşmaca-güreş arası bişeyler yapardık. sonra bi ara karate okuluna gitme deneyimim oldu ama çok kısa sürdü çünkü hoca rakibimizi sesimizle korkutacakmışız gibi böğürtüyordu bizi. tribünde sesimiz maç sonuna kadar kısılmıyorsa o karate salonundandır.
Dedemi babası her yenildiği güreş sonrası dövermiş. ondan önce ailede herkes iyi pehlivan olurmuş mesela. en kötüsü bi ahmet taşçı. yok artık.! dedem sonrası babam ve kardeşlerinden hiçbirinde böyle bi sevda yok. Köydeki yaşlılar ki 80+ insanlar şehirlerde zor bela nefes alırken, eski toprak dediğimiz ve bizim köyün yaşlılarından oluşan ahali her sene giderler oralara. ellerinen tutup gitme peşindeyim. hepinizi öperim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder